Όταν το εστιατόριο Λάμπρος κτίστηκε το 1889, η Βουλιαγμένη ήταν ένας πολύ μακρινός προορισμός για τους Αθηναίους. Σημείο συνάντησης των καλοφαγάδων της πρωτεύουσας ήδη από την εποχή του Χαρίλαου Τρικούπη.
“Εν ονόματι της Αγίας Τριάδος σωτηρίων έτη ΑΩΠΘ” (1889) Βασιλεύοντος Γεωργίου του Α” Χαριλάου Τρικούπη πρωθυπουργούντος. Τη έγκρισή του επί των Εκκλ. Υπουργού Παναγιώτη Μανέττα το Ηγουμενοσυμβούλιο ν της Ιεράς Μονής Ασωμάτων η Πετράκη αποτελούμενων εκ του Ηγουμένου αυτής Συμεώνος Κοροβέση του εκ Κερατέας του Λαυρίου Ιερομονάχου και των Συμβούλων Αρτεμίου Τσιριγώτου ιερομονάχου Νεοφύτου Κατήφη Ιερομονάχου (προσωρινού) Και Μιχαήλ Διονυσίου Μοναχού ανήγειρε δαπανάς της Μονής το Πρώτον εν Βουλιαγμένη της Βάρης του Δήμου Κρωπίας καφεστιατόριόν ΙΙ διώροφους οικοδομάς ΧΧΧ δωμάτια ΧΧΧΙΙ Λουτήρας Κατασκεύασε δε την προς τους Λουτήρας αμαξιτή ν οδόν μετά γέφυρας.
Aδιάψευστος μάρτυρας αυτής της εκατοντάχρονης ιστορίας, η μαρμάρινη πλάκα που έχει εντοιχιστεί στη σάλα του εστιατορίου, στολίδι και κειμήλιο μαζί.